Fruahjoahr

 

 

De Vogal zwitschern,

i loss meine Augn nu zua,

drah mein Kopf Richtung Fensta,

so wia jedn Tog in da Fruah.

 

Gaunz tiaf atmet i ein,

de kühle Luft -

im Fruahjoahr hods fia mi

an gaunz bsundan Duft.

 

So frisch und rein

ma spürt de Magie -

so guad wia jetzt

riacht es sunst nie.

 

I merk, wia de Liab

und de Daunkboarkeit

aus jeda Faser

meines Körpers schreit.

 

Im Fruahjoahr – sogt ma -

erwocht de Natur.

Im Fruahjoahr blüh i auf -

so kummts ma vur.